miércoles, noviembre 19, 2008

Allegro vivace

As verbas avantaban a máis velocidade da permitida e circulaban en paralelo polas ateigadas autoestradas de ata cinco vían polas que o arume adoitaba infiltrar a súa música de fondo. A nocturnalia completouse cando orillou o escatolóxico científico que onte tivo que ir un pouco máis a modo por mor da latitude. A treboada sigrid co seu vento do norte arrincaba follas e gargalladas que facían perigoso calquera intento de adiantamento. Aínda menos mal que a fortune nos trouxo á estilosa penélope glamour. Co seu écharpe ao vento fixo moito máis levadeira a carreira na que unha luna ¿despistada luna? non facia máis que deixar obxectos perdidos en cada curva. Algúns faltaron pero agardamos novas incorporacións. O que si quedou moi, moi claro, despois de escoitar á nosa enviada especial neoiorquina e que iremos a N.Y.C. e pernoctaremos no piso de Alex.

14 comentarios:

Anónimo dijo...

Non había outra foto na que eu tivera aínda máis cara de parva??? Cousas que quedaron no tinteiro: a vida sexual dos anxos escritores, a importancia do Facebook nas nosas vidas ou como argallar ben co bluetooth (Por certo á loiriña coa boina calada imóslle facer un recebemento curuñés comme il faut) Quérote dona Ana, coma sempre, esta blogueira de xoguete ós seus pés. E ó resto dos comensais, honradísima de ter compartido esta xornada con mentes tan preclaras. No meu caso non recibiu mal Polonia a esta turca ....

Pero qué pinta de borracha teño na foto!!!!

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

Abofé.

Nuca dijo...

Sen dúbida a que estaba más desperta nese momento era a cadela.

Menudos caretos!!!

Foi unha boa trola

Nuca dijo...

Por certo, Sigrid esquenceu mencionar a bonita histria de amor que nos contaches.

"O primeiro que vin ao chegar a Santiago foi..."

Ana Bande dijo...

Por deus santo, premede a foto para ampliar e desta vez convido a unha ronda completa ao que descubra onde se agocha o tesouro...seica iamos moi motivados logo da troula...non podo...non podo...coa risa, e desta vez o que menos importa son os ollos, os beizos e a ollada de vicio e calo que aínda me ides culpar de escurrir o bulto...rubéeeeeeeeeeeen!!!!

Anónimo dijo...

Cara de bébedos? non por deus, Sue Ellen. Cara de ledicia infinita!!!!!! Haberá que facer unha nova blogoquedada para falar de todos os (prometedores) temas que quedaron sen desnrolar :)
¡¡¡Cadea para a fotógrafa!!!!
Bicos penetrantes.

Anónimo dijo...

Ola Ana!
Canto tempo sen te mirar... Espero que non pases outros trinta e cinco anos, como da outra vez.
Vas ir ao homenaxe a don Marcos?
Espero que nos vexamos.
E constato con estupor que o doutor dos Piñeiros participa en outros contubernios! (y cómo se arrima el tío)
jajajajajajajajajajaja
Para que rías, Ana, un vencello a youtube, unha actuación musical máis ou menos da época en que ti e máis eu eramos a familia de Nazaré...
XA SEI, PARECE IMPOSIBLE. É REAL

Anónimo dijo...

O comentario que non me atrevo a poñer no teu post:

Nesa foto, a destacar, os ollos vidrosos e inxectados en alcol do can e
máis o paquete inconmensurable (carga á esquerda, menos mal) do señor de
gafas fashion e postura protomodelística; debera ser a comidilla do
blogomillo.

Sigrid: Pregunto, sen maldade, atendendo á súa descrición: ¿vostede é a
da boina? ¿A miúda de bufanda gris? ¿A do abrigo marrón? ¿A fotógrafa?

Moi bonita a foto: e vaia sexsymbol o individuo do cráneo rasurado. Cómo
me pon...

Miguel Carballeda (con enlace á páxina www.once.es)

Ana Bande dijo...

Julio,
Pero Julio...¿existiu eso de verdade? xúrocho, eu non me enteraba de nada, case non lembro ver a TV naqueles anos, a min o que me ten abraiada e verte agora, estás feito o thriller da psicodelia
:)
O da cea aínda teño que solucionar problemas coa axenda da moza e regular o nivel de estrés, xa falamos.

Contubernios todos,
Certo, quedaron moitos paradigmas por refundar e desenrolar todos eses temas a fondo coa mesma gana de troula.

Anónimo dijo...

jajajajajaja
Levamos trinta e cinco anos sen nos vermos. Ou sexa, que mudamos celularmente, completamente, cinco veces. Por iso que non te estrañe a mudanza: De San Xosé á psicodelia.
Preguntoume hoxe a miña muller, Chus, lembras? se viñas á homenaxe a don Marcos.
Anímate, Ana: Propóñote irmos ao parvulario do Couto, tirarmos unhas fotografías, enfiar cara aos viños, apañar unha media bimba, rematar a dita bimba na cea y aquí paz y después gloria.
Beixos.
{cumprimenta da miña parte a Aser}

Ana Bande dijo...

Buaaaaaaaaaaaaaaa Julio, a ese plan non podo dicir que non, vou ver se merco unha botelliña de jotabé e fago algunha falcatruada esta noito para turrar da manta. E xa postos (porque de eso vai a cousa ¿non si?) podíamos rematar aquel belén, eso si, sen violencia de ningún xénero que vas para a cadea.
¿como non vou lembrar a Chus? Dalle unha apertíiiiisima da miña parte.
Ah!!! J.Keiht de la Medela de Todos los Santos, a dedicatoria da psicodelia foiche cousa do exmelenas, e aínda menos mal que se cortou un pouco, nin che conto o llutube que che tiña preparado, mándareicho polo privé.

Anónimo dijo...

Quérote, Ana!!!!!!!!!
Propoño absenta antes de whisky José Benito.
E dille ao ex-jedellas, porfa, que pendure aquí ese youtube.
Non esquezas a fotografía no parvulario!!!!

Anónimo dijo...

Amiga Ana: sinto dicirche que, a estas alturas, xa hai cheo total para a cea homenaxe. Están xa 290 persoas apretadísimas nun lugar que dá para 260-270 xustas, non hai sitio para ninguén máis. De feito, ese plus de vinte-trinta débese a que se habilitou outro lugar aparte que está xa cuberto a día de hoxe, pero non hai espazo para máis xente. Xa se pechou a c/c. e xa non quedan tarxetas nos lugares onde se podían retirar. Moito me amolaría que viñeras a cousa feita e non puideses entrar. Se ves a outra cousa e, de paso, te achegas, miraríase a ver se por casualidade hai un oco, pero non hai nada seguro. Síntoo.

Ana Bande dijo...

Grazas polo aviso Api. Dádelle unha aperta fortísima da miña parte a Marcos ao que se cadra teño a fortuna de velo por aquí na charla sobre o blogomillo. Agardo para o seguinte contubernio, que se pode ser en Auria mellor que mellor.
Julio, esa quedada para voltar ao parvulario queda pendente e tamén o da media bimba, eu tamén te quero, xa o sabes.