lunes, febrero 25, 2008

Dádelle á lingua...

Vieiros proponnos "darlle á lingua" dun xeito moito máis creativo que o deses foros pola intolerancia que medran coma fungos. Aquí vos deixo a miña particular contribución para "ferve a rede". E non deixede de votarme, por favor, que morro por ir a Venecia.

Lembro os teus ollos azuis no retrovisor. Non me importaban as mesquitas nin o Museo de Antigüidades. Só debecía por acariñar o teu sexo. Ao teu carón, mentres todos sacaban fotos eu cumprín o meu desexo, e o retrovisor devolveume unha ollada azul e suplicante. Eles percorrían o barrio copto e eu daba conta do teu zume sagrado. As verbas non podían axudarnos e tampouco había tempo abondo. A rixidez do teu corpo lembrábame a solemnidade dos relevos dos teus antepasados. Ao poñer as túas mans e a túa boca no meu peito os deuses falaron.


________________
Para que tódalas mulleres musulmanas se liberen da tiranía de alás, mahomas, mohameds, mustafás, etc., etc., etc., e disfruten do sexo. Aqui vos deixo o documental polo que perdeu a vida Theo Van Gogh ¿alguén se lembra? (Grazas A.)

Recuerdo tus ojos azules en el retrovisor. No me importaban las mezquitas ni el Museo de Antigüedades. Sólo deseaba acariciar tu sexo. A tu lado, mientras todos sacaban fotos yo cumplí mi deseo y el retrovisor me devolvió una mirada azul y suplicante. Ellos recorrían el barrio copto y yo daba cuenta de tu jugo sagrado. Las palabras non podían ayudarnos e tampoco había tempo suficiente.La rigidez de tu cuerpo me recordaba la solemnidad de los relieves de tus antepasados. Al poner tus manos y tu boca en mi pecho los dioses hablaron.


Vieiros nos propone "darle a la lengua" de una forma mucho más creativa que la de esos foros por la intolerancia que creces como setas. Aquí os dejo mi particular contribución para "ferve a rede". Y no dejeis de votar, por favor, que me muero por ir a Venecia.

Para que las mujeres musulmanas se liberen de la tiranía de alás, mahomas, mohameds, mustafás, etc., etc., etc., y disfruten del sexo. Aqui os deixo el documental que costó la vida a Theo Van Gogh ¿alguien e acuerda? (Gracias A.)

domingo, febrero 17, 2008

Antídoto contra o consumismo.

Os vigueses corremos estes días cara o novo moloch do consumismo ateigando as rúas da nosa cidade cegados polo resplandor amarelo/ vermellón (¡que poder máxico a desta mestura de colores!) dunha publicidade chusca que arrepía a calquera persoa medianamente intelixente. Contra este narcotizante poder do consumismo salvaxe recomendo a Etica do Consumo de Adela Cortina. Ir de compras non ten nada que ver con ir á compra, é moi doado de comprender a diferenza, malia todo, nese comportamento tan primitivo de confundir o medio coa finalidade atópase a explicación de grande cantidade de erros e estupideces que cometemos a cotío.

Los vigueses corremos estos días hacia el nuevo moloch do consumismo abarrotando las calles de nuestra ciudad cegados por el resplandor amarillo/bermellón (¡que poder mágico el de esta combinacion de colores!) de una publicidad chusca que asquea a cualquier persoa medianamente inteligente. Contra este narcotizante poder del consumismo salvaje recomiendo la Etica del Consumo de Adela Cortina. Ir de compras no tiene nada que ver con ir a la compra, es muy fácil comprender la diferencia, pese a todo, en este comportamiento tan primitivo de confundir el medio con el fin se encuentra una buena explicación de la gran cantidad de errores y estupideces que cometemos a diario.

miércoles, febrero 13, 2008

¿cada quen ocupa o lugar que lle corresponde?

O fermoso bló da Pícara de Allegue lémbrame esta foto que tomei un día dende o traballo. Contando con que sabedes o lugar onde se fixo a foto poderíamos falar de cousas ben variadas. Poderíamos falar do surrealismo, da flexibilidade no uso dos espazos naturais, do importancia do gando autóctono na universidade, do abraiante descenso no número de alumnos, do empoderamento dos borregos, da contribución da arquitectura de autor á socialización e por suposto deberíamos preguntarnos se cada quen ocupa o lugar que lle corresponde...pero non imos falar de nada disto, imos ver só unha imaxen sorprendente e reflexionar un pouco...

El hermoso blog de la Pícara de Allegue me recuerta esta foto que hice un día en mi lugar de trabajo. Contando con que sabeis el donde se hizo la foto podríamos hablar de cosas muy variadas. Podríamos hablar de surrealismo, de la flexibilidade en el uso de los espacios naturales, de la importancia del ganado autóctono en la universidad, do increíble descenso del número de alumnos, del empoderamento de los borregos, de la contribución de la arquitectura de autor a la socialización y por suposto deberíamos preguntarnos se cada uno ocupa el lugar que le corresponde...pero no vamos a hablar de nada de esto, veamos tan sólo una imagen sorprendente y reflexionemos un puco...

martes, febrero 12, 2008

Pasatempos ecolóxico-cultural...


Foto: Gabriel Tizón

Que vala este post como lembranza daqueles días no que o monstro regurxitou a súa fartura.
Malia a aparente similitude entre estas dúas imaxes que vos amoso eu atopo moitas contradiccións. Diso se trata, de que atopedes contradiccións. Comezarei eu...
A muller da foto de enriba, por exemplo,fálame de tempos dunha natureza xenerosa e con todo moi miserentos. E logo está o futuro do que nos fala a foto de abaixo. ¿recoñeces o tema que se representa?
Son imaxes duras, fanche doer as costas. A min lémbranme aquelas obras de Millet que tamén reflectían esta dor na relación coa Terra. Hay un precioso documental de Agnés Varda, Los espigadores y la espigadora, que podes atopar na Biblioteca da Universidade de Vigo.
E se sabedes dicirme o nome do fotógrafo que corresponde á primeira imaxe xa levades premio.
Agradezo a todol@s amig@s que animan este espazo. Para el@s que malia descoñecer esta nosa lingua fan intentos por seguirme, vai este proxecto que hoxe comezo de facer a tradución dos post para o castelán.
Versión en castellano
Que sirva este post como recuerdo de aquellos días en que el monstruo vomitó su hartazgo. A pesar de la aparente semejanza de estas dos imágenes que os propongo, yo encuentro muchas contradicciones. De eso se trata, de que encontreis contradicciones. Comenzaré yo...y sin embargo muy miserables. Y luego está el futuro que representa la fotografía inferior ¿reconoces el suceso que representa? Son imágenes dura, provocan dolor de espalda. A mi me recuerdan aquellas obras Millet que también reflejaban esta dolorosa relación con la Tierra. Hay un precioso documental de Agnés Varda, Los espigadores y la espigadora, que podeis encontrar en la Biblioteca da Universidade de Vigo. Y si sabeis decirme el nombre del fotógrafo que hizo la primera foto, premio.
[Besos a Asia, Lluis y Sandra]