Este post é para a familia que se deixa caer por aquí de cando en vez, porque seguro, seguro que lles mola ver aquí a esta beleza que ben merecía estar no primeiro plano. Pero xa se sabe, os contrabaixos son raros...raros, e as contrabaixistas....uf....mellor calar. [foto El País, 26 de agosto de 2008]
martes, septiembre 02, 2008
O Touriño é o de menos...
Este post é para a familia que se deixa caer por aquí de cando en vez, porque seguro, seguro que lles mola ver aquí a esta beleza que ben merecía estar no primeiro plano. Pero xa se sabe, os contrabaixos son raros...raros, e as contrabaixistas....uf....mellor calar. [foto El País, 26 de agosto de 2008]
A miña rapaza teñolle dito moitas veces que cando teña que sair a un escenario a mitade do traballo e sorrir. Non sempre o consigue pero claro ela dí que non lle pagan por sorrir (cando lle pagan).
ResponderEliminarNa foto vese as claras quen´´e o qeu cobra por estar na tarima. metala vil metal achantado sempres tralas cores e os sons e o inxenio das artes.
legnaresa!!! ¡¡¡canto tempo home!!! benvido e acougue que se lle escapan tódalas letras. Si, o máis difícil é sorrir no estrado, e sobre todo con un politico tan preto.
ResponderEliminarNon sei a quen vos referides co de político tan preto, pero o que vai mais de preto recoñezo que é o alcalde de A Illa. Mágoa non sabelo que quedaba a vela porque traballo alí. Mil bicos.
ResponderEliminarEsas birras non se poden adiar máis.
Que guapa tedes á nena, que vivan os contrabaixos!
ResponderEliminarE moita paciencia para aturalos
beixos