Non vou deixar liscar este precioso son, quedóuseme a vivir adentro, alma, como teus ollos, ese mar, marexada meiga
coma túas mans percorrendo dourados solpores de preciosos metais
como teu sorriso ¡promesa cumplida!
Non vou deixar liscar este precioso son, quedóuseme a vivir adentro, alma, 
JODER...Anabande... cómo se pode entrar tan a saco no corazón? Qué ganas tan enormes de chorar e de rir...Anabande...un bico.
ResponderEliminar