Morrer...en galego.

Hoxe estiven no cemiterio na procura dun parente perdido. Malia non acadar o obxectivo, din a visita por boa tras atopar esta fermosa lousa. Parece que só unha de cada mil lápidas están escritas en galego e hai quen ve nas celebracións funerarias unha de tantas ocasións para loitar polo idioma. Esta que vos presento seguro que é una das pouquísimas que amosan unha mensaxe con contido "Ti muller que viviches e criaches fillos en tempos de medo e door vaite en paz coa ledicia de deixar entre nos a túa semente". Velaquí un home que non perdeu a memoria do duro traballo da muller e dos tempos difíciles que lle tocou vivir. Nestes tempos en que andamos a recuperar a memoria estas testemuñas lémbrannos un pouco a nosa penosa e esquecida historia. Sentín mágoa por tanta xente que tivo que vivir tantos anos sen liberdade e sen tantas outras cousas....