Adicado a Susana, que me trouxo este simpático papiña
Somos catro ou cinco os que non o agardamos, pero por se acaso nos reproducimos como pans e peixes estamos vixiados polos corpos especiais da policía que onte arremeteron contra un mozo que manifestaba a súa xenreira contra tanta paparrucha en Santiago ¡M.C.N.H.! se chegamos a ser vinte volven prender o lume. Eu me pregunto ¿pero por que teñen medo de media ducia de estudantes? very easy....saben que cos que contan son cos centos que han estar alí pero que o resto, os indiferentes, os que imos seguir coas nosas vidas tapando o nariz, vamos, os que non imos á misa, somos case todos ¿ou non?. A verdadeira fe é a dos hostaleiros composteláns que andan a ver se cun grolo de auga bendita lle cambia a sorte!
Con música todo se leva moito mellor, ai vai unha destes "monstros"
¡para ti RODRIGO!