A tiempos revueltos, ganancia de cocineros

Los trump times son estridentes, horteras y por supuesto cero divertidos. Son tiempos de pelo naranja teñido y/o de calvos de serie. Son tiempos de hombrecillos chuscos y menticortos. A la fuerza tenían que pulular falsas mujeres galvanizadas fabricadas por estas mentes de polispán para dar cumplimiento al mandato divino. Menos mal que no están de moda las filósofas, ni las poetas, ni las pianistas, ni las estetas. Menos mal que casi nadie discute sobre la razón poética. Es tiempo de cocineros, son los chefs de la Academia, siempre dan la talla, solo hay que ajustar la altura del capirote. Que bien se está ahí fuera amigas mías!

e e x x i i l l i i a a d d a a o o s s

O exilio é xeito de ser 

normalmente as exiliadas e os exiliados son mentes extraordinarias 

premiadas pola sabedoría

persoas que acadaron un grado de insubornabilidade

logo dunhas vidas absolutamente adicadas á procura do coñecemento

de sí mismas

e por extensión, das outras

só unha xenerosidade tan extrema 

como incomprensible para case todas nós

existiron, existen, seres desta natureza tan humana, 

normalmente, as exiliadas, os exiliados, non gozaron de fama, 

é unha condición da súa esencia fuxir dela coa mesma forza que lles empurra á imprescindible introspección que lle permite verse, ver o mundo case tal cal é 

e....

a modiño, tentar amosarnos as súas beiras

ás que quedamos dentro do círculo amanerado do postureo intelectual

de xeito que

procurade outro nome para referirvos ás excrecencias da vosa pel morta

coa que tentades fundar novas igrexas 

e non facedes máis que cavar fochancas para un futuro sempre estarrecedor

que nos borra de sotaque todo o escasamente aprendido delas, deles

daiann, recuérdame 

https://cuadernoshispanoamericanos.com/el-retrato-oval-de-juan-gil-albert-o-el-reverso-de-la-revolucion/

I(nsert) C(oin)

©abb

Y el palomo le dijo, ábrete y no temas mujer, serás violentada y quedarás libre de culpa, y en ti se perpetuará esta costumbre por los siglos de los siglos. 

t r i b u t e s

calo ou falo, falo ti e calo eu, 
minto e sinto, into the way,
vaite´s joke...  anything else?
womens wolves
axudame a resolver [homenaxe á first person]

when I dixen cando
onde I dixen where
why I dixen why
vaite´s joke...anything else? [homenaxe a Esther Ferrer]

Déixame alone
Leave me só
Don´t egg my on...
se queres follow on  [homenaxe o imperativo]

Mum, Dad, and ¿nena?
anxos of blood?
spiders, Apolo, sereas?
glass strands, calcinhas de Ipanema [homenaxe a Rosa Chacel]

Norah

Teño que me procurar destinataria para darlle saída a tanto pensamento inútil como se amorea nalgún recuncho do espazo. De seguro que tiña máis cousas que facer que acubillar pesados croios nunha terra maniña. Ahhh. Pero que deliciosa é a insoportabilidade do ser cando te pos a pasar o ferro e sentes que o maxín ven a agasallarte coa delicadeza dun pensamento inmarcesible. ¿a quen contarlle estes garabatos con volume, e son, e formas, e rima, e texturas e dunha dureza e teimosía tan  insubornable?. Norah. Cóntocho a ti. Non te coñecen. Ninguén saberá procurarte na arañeira que disimula chegar ao impensado. Mira que tranquilidade, ademáis. Agora que estamos soas, as dúas, caladas e sen ninguén amolando, no medio e medio do fervedoiro do ren de res que todo o sabe. Coitadas. Eiu vireui cada pouco, a ver se estás e ata mudarei de idioma, Norah, porque neste só atopo exemplos demasiado ecolóxicos, por chamarlle bonito, xa sabes que o terruño só me gusta para enzoufarme cando me peta pero escribir con el, Norah, querida, non podo. Teño deuses que plantexan sacrificios subordinados que non declinei nunca, e tampouco quero sangue, cunhas cantas grafías despeñándose polo ábatro do exceso, xa me chega. Vémonos Norah. Sinto non ser todo o revirada que mereces.