falamos

falamos de atravesar fronteiras e quebrantar arrogancias milenarias que enferruxaron sentidos con sentenzas de viño acedo, porfiamos polo colapso dun tempo antolladizo que non entende de necesidades básicas, procuramos escusas para disimular esa nosa teima de espreitar na vida, arrincamos rigorosamente tódalas letras que nos tatuaron coa violencia dos rituais, saímos ao centro do campo de batalla coa afouteza dos nihilistas máis puros e devecemos polo recoñecemento da nosa covardía, rexeitamos a loita porque xa o dixen, somos covardes e non renunciamos ao lecer do cotián, e trabucámonos decote en cada promesa que sela unha renuncia, seguimos sen aturar os espellos malia o que aforraríamos en fármacos e diletantes especialistas do baleiro, e somos tan deliciosamente inocentes...