Hang down your head, non falla. Outra vez, M. My love, acouga, deixa de voar, preferíate cando vestías aqueles traxes grisentos e levabas o maletín a rebentar de solicitudes e contratos. As noites eran tranquilas e pasabas mais tempo comigo. Non había tanta música e o aparello só se prendía para encher complicadas bases de datos pero daba gusto verte traballar, tan concentrada, tan segura de ti mesma, e sempre me facías cóxegas ao chegar a noite. ¿Disfrutabas de verdade diante miña ou era unha especie de catarse para baleirarte de tanta mediocridade que te afundía? Alegrábame aquela nosa intimidade. Agora teño que debuxar esceas obscenas, malia túas solermeiras olladas de complicidade. As súas son de autocomplacencia, claro, ti non podes velas, pero non che gustaría ler nos seus ollos o que eu leo cando prendedes a luz, e total para que, ruliña, só por lle cumplir o gusto a un corpo nun ritual que segundo el nin é paixón sequera, ¿como che dixo?, mera animalidade. Que tranquilo debeu quedar logo de tan rotunda e científica afirmación. So hang down your head for sorrow my love..
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
4 comentarios:
O enlace, suponse, pero pérdese....
Vaia,pois si que me saiu un crítico anónimo esixente, coidarei as ligazóns amigo...
Vaia,pois si que me saiu un crítico anónimo esixente, coidarei as ligazóns amigo...
Publicar un comentario