comentario mísero o do tal Anónimo e que debería incitar á escritora Ana Bande (que sempre foi co seu nome, pensamemtos e sentimentos por diante sen apararse no anonimato) a seguir sendo tan "pretenciosa"
As críticas están ben, si delas apréndese pero moitas veces son innecesarias. Eu non vou pola rúa dicíndolle á xente o que me parecen porque falen dunha ou doutra maneira, porque vaian dun ou doutro xeito vestidos. O mundo dos blogs é sinxelo, se queres seguir un séguelo, senon déixalo. Animo, autora.
Gracias cronopita, yo también te quiero, ya lo sabes. Mar de Lempicka, es imperdonable pero hasta hoy no había visto tu casa, me instalo allí unos días a descansar, se está de vicio, Enrique, pues un placer servirte de guía hasta la sin par Maruja, yo llegué a ti hace tiempo y me quede a vivir contigo. Gracias a todxs.
PD. A erre e a Xosé Manuel Carreira convidareinos a unha merenda campestre polos azos que me dan. Bicos.
Sendo vostede muller e bibliotecaria, como se atreve a ter ínfulas de nada? Como se atreve a escribir e darlle publicidade ao que escribe (sobre libros, sobre artes plásticas, cinema... sobre vísceras sentimentos lembranzas...) nun blog que ademais leva, pretenciosamente, o seu nome? Non ve que a xente pode falar? No se decata de que xa están falando, e non con afagos? Limítese a zurcir os calcetíns do seu marido, se o tiver, ou se non aínda que sexa o dos criados, e non lea tanto, por Deus bendito, que logo éntranlle ganas de escribir e logo non sei cantas ínfulas.Os libros nin cheiralos, que enchen a cabeza de fume. Señora de Bande, fágalle caso ao anónimo, un calquera deses que ten o que se lle chama "sentidiño", un defensor do ben e o interese común, un defensor do bo gusto e das proporcións, un ser tan, tan, tan aburrido da vida –porque é el, non teño dúbida ningunha– que pasou por aquí e aínda se viu obrigado a botar unha cagalleta anónima, como proba do seu paso polo mundo.
el, ela, tanto ten querida suroeste, o caso é deixar pegada nalgún sitio, que non digan que non estivemos aquí, con todos os nosos erros, o delicioso disto é precisamente tocar ese punto para que a cobra se revire e amose a súa vitalidade, para que dela chuchen xs anónimos que se resisten a recoñecerse como deliciosamente vulgares, mediocres somos todxs, pero si practicamos podemos tirar bo partido desta virtude, o outro é languidecer deliberadamente ata o insoportable. Bicazo wapa!
15 comentarios:
As cartas de axuste duraban ata o día seguinte pola mañá. Ou coma moito ata pola tarde. Que conste.
Bicojordo.
Oh, baby come back!
blog pretencioso e dunha persoa con ínfulas de escritora ( mala )
bueno...pero sempre hai algún rariño que lle gusta o que escribo, grazas a todxs, as críticas negativas sempre axudan moito.
comentario mísero o do tal Anónimo e que debería incitar á escritora Ana Bande (que sempre foi co seu nome, pensamemtos e sentimentos por diante sen apararse no anonimato) a seguir sendo tan "pretenciosa"
As críticas están ben, si delas apréndese pero moitas veces son innecesarias. Eu non vou pola rúa dicíndolle á xente o que me parecen porque falen dunha ou doutra maneira, porque vaian dun ou doutro xeito vestidos. O mundo dos blogs é sinxelo, se queres seguir un séguelo, senon déixalo.
Animo, autora.
www.enriquevilamatas.com
(llegué aquí buscando una imagen de un cuadro de Maruja Mallo)
Gracias cronopita, yo también te quiero, ya lo sabes.
Mar de Lempicka, es imperdonable pero hasta hoy no había visto tu casa, me instalo allí unos días a descansar, se está de vicio,
Enrique, pues un placer servirte de guía hasta la sin par Maruja, yo llegué a ti hace tiempo y me quede a vivir contigo.
Gracias a todxs.
PD. A erre e a Xosé Manuel Carreira convidareinos a unha merenda campestre polos azos que me dan. Bicos.
Estimada dama de Bande:
Sendo vostede muller e bibliotecaria, como se atreve a ter ínfulas de nada? Como se atreve a escribir e darlle publicidade ao que escribe (sobre libros, sobre artes plásticas, cinema... sobre vísceras sentimentos lembranzas...) nun blog que ademais leva, pretenciosamente, o seu nome? Non ve que a xente pode falar? No se decata de que xa están falando, e non con afagos? Limítese a zurcir os calcetíns do seu marido, se o tiver, ou se non aínda que sexa o dos criados, e non lea tanto, por Deus bendito, que logo éntranlle ganas de escribir e logo non sei cantas ínfulas.Os libros nin cheiralos, que enchen a cabeza de fume.
Señora de Bande, fágalle caso ao anónimo, un calquera deses que ten o que se lle chama "sentidiño", un defensor do ben e o interese común, un defensor do bo gusto e das proporcións, un ser tan, tan, tan aburrido da vida –porque é el, non teño dúbida ningunha– que pasou por aquí e aínda se viu obrigado a botar unha cagalleta anónima, como proba do seu paso polo mundo.
Súa sempre a disposición no blog de aí ao lado
Suroeste
el, ela, tanto ten querida suroeste, o caso é deixar pegada nalgún sitio, que non digan que non estivemos aquí, con todos os nosos erros, o delicioso disto é precisamente tocar ese punto para que a cobra se revire e amose a súa vitalidade, para que dela chuchen xs anónimos que se resisten a recoñecerse como deliciosamente vulgares, mediocres somos todxs, pero si practicamos podemos tirar bo partido desta virtude, o outro é languidecer deliberadamente ata o insoportable. Bicazo wapa!
Contundente e precisa Carat de axuste
Vou enlazar a túa páxina no meu blog.
Saúdos
¿Anónimo? ¿Qué Anónimo? ¿Habéis visto algún Anónimo por aquí? jajajajajajaja
Mi hijo bastardo: http://detraiciones.blogspot.com/
Allí te espero, ¡por Tutatis!
¿Ana? :)
Volve, Ana, rula. Colle un mes sabático se ves que tal, pero volve :)
Publicar un comentario