Viaxa con Heródoto.

Aínda que parece que hoxe viaxar é moi doado e ata barato, ás veces e moito mellor aforrar cartos e imprevistos (folgas repentinas, confiscación de lápiz de labios no aerporto) e quedar na casa cun bo libro. Kapuscinski (word non deixa, pero leva til no primeiro "s" e no "n") é tan xeneroso con nós como Heródoto foi con él. O maestro lle ensinou non só formas de ver o mundo, senón tamén a ser unha persoa especial, cun xeito especial de observar o que pasa e logo contalo tamén de forma que verdadeiramente nos faga reflexionar. Podemos voar cara atrás no tempo e participar das conversas de Solón con Creso e Ciro, e ao mellor entendemos doutra forma o concepto de felicidade. Non está nada mal que de cando en vez nos lembren o pouco que aprendemos co tempo, e de que forma tan rutinaria e atroz somos quen de inflixirnos os maiores sufrimentos ao tempo que nos convencemos da extraordinaria capacidade e intelixencia da especie humana. Xa sabiamos que a loita Oriente/Occidente ven de moi lonxe, pero e que seguen a ser as mismas miserias as que moven ao homes as grandes matanzas. Hoxe Israel invade o Líbano porque secuestraron a uns soldados e hai mil cincentos anos foron os fenicios os que coa súa práctica de raptar mulleres abriron a desencadenaron toda esta treboada que aínda continúa. E o caso e que xa non hai remedio. Podemos ler complexísimos tratados antropolóxicos, filosóficos, sociais, históricos para rematar aceptando que non podemos deixar de matarnos porque hai unha lei que Herodoto xa lle explicou a Kapuscinski en forma de pregunta ¿quen foi o primeiro en cometer a inxuria? Ahí esta a resposta a todo, porque a lei do desquite, o ollo por ollo que invade os máis pidadosos libros sagrados, non só foi sempre unha lei, senón o máis sagrado dos deberes, e claro, estamos hoxe pagando polo que os nosos antergos fixeron ou sufriron nun condenado e infinito xogo apocalíptico. "Una especie de lúgubre fatalismo anida en el mecanismo de la venganza. Hay en lla algo inevitable e irreversible. De modo que de repente te ocurre una desgracia y no consigues desentrañas sus causas ¿Por qué? ¿Qué has hecho? ¿Qué ha pasado? Nada, sencillamente, te ha atrapado la venganza por los crímenes cometidos por uno de tus antepasados que vivió hace diez generaciones y de cuya existencia ni tan sólo sospechabas". ¿quen se atreve hoxe a refutar esa tese? ¿que saben os libaneses do rapto de Europa?