Preciosa e longa fin de semana que aproveitamos os da Triple A para refrescar as nosas provincianas neuronas respirando ese ar condenadamente multicultural e moderno da metrópoli madrileña. Desta vez non deixamos pasar a oportunidade de visitar a emblemática Sala Clamores, referencia obrigada para todo amante do Jazz e música
en xeral. Como non somos moi amigos da planificación deixamos que funcionase o efecto sorpresa, e aparecimos por alí unha noite calquera na hora que nos petou. O castigo foi ter que pagar o prezo completo dun concerto ao que só iamos asistir escasa media hora. O agasallo, coñecer a música de Javier Ruibal -¿que terán os Ruibal para namorarme deste xeito?- un cantautor que cun recetario ben completo a base do bo flamento, a música árabe, o rock e outros ritmos nos conta historias preciosas cunha poesía que nos transporta á corte do rei Schahriar.Web Javier Ruibal
Para descargar
.jpg)
.jpg)
8 comentarios:
¿E que lle pareceu a exposición de Centelles? ¿Doulles tempo a ir?
Ohhhh! nada, non deu tempo, había que elixir e en catro días o maratón polo Reina Sofía coas exposicións de Paula Rego e a de fotografía, ademáis da permanente, logo o Prado que estaba ateigado,a de Durero e Cranacha do Thyssen e a retrospectiva de Bruno Schulz que era para min un dos principais motivos da viaxe xa non fun quen de propoñer máis museos...
En Madrid catro días non é nada. lgvm
Que non lle pareza mal esta nota irónica, pero o seu é o típico itinerario madrileño do "progre de provincias".
Conste que eu tamén o fago. Así que xa somos unha lexión...
Un saúdo.
Vindo de vostede non me pode parecer mal, ao contrario, sen as súas "ironías" esto do blogomillo sería moi aburrido. O de "progre", por outra banda, nin por asomo, xa quixera eu. Eu sonlle a típica paleta cunhas poucas lecturas que anda sempre na procura da derradeira postmodernidade porque, digamos que mola sacarlle punta ás cousas. NO do itinerario, recoméndolle moi apaixoadamente as visitas a estas exposicións, baixan o nivel de brutalidade ao que nos someten a cotío os verdadeiros "progres" que son os que redactan as columnas máis sobranceiras dos nosos xornais.Para que logo digan que aqui no blogomillo sempre andamos, sorry, a "chuparnos las pollas", que diría Tarantino.
Pero non foi comer callos? E logo a que vai a Madrid?
Pero que ben se pasa! É cidade que a mín moito me gusta.
Callos non pero un caldo galego nunha desas rúas que nos levan á Praza Maior, estaba ben bo.
¡Para algo somos primos! (Primos igual que unha miña veciña dicía que todos os López son primos...)
A min o Javier Ruibal tamén me gusta.
E se quere un terceiro Ruibal que tamén me parece recomendable lea algo de teatro de José Ruibal, vigués por certo, que ten editado algo en Cátedra e foi exitoso autor nos EEUU pero case ignorado en España.
Publicar un comentario