sonoambulando por aí....

Quedei totalmente baleira,a miña pel de porcelana finísima escachaba cando me abanabas. Unha maza de ferro batendo por dentro ata escacharme. Espertei. Agora era unha mestura de fariña e auga entre as túas mans. Afundíasme co teu corpo e o meu encollía a estiraba ao teu gusto. Procuraba versos para escorrentar a dor. Humidade. Fun dous enormes beizos que se chuchaban e se ferían ao pronunciarte. Bico, Vulva. E as contraccións de milenios de evolución concentráronse nun segundo de dor tan intenso que me fixo espertar. Fun texto no borrador dunha conta de gmail, un vertedoiro de paixóns no que se amoreaban verbas que querian morrer co brazo en alto e fun logo un albornoz esfiañado e imprudente que deu conta dunha fidelidade.

Imaxe: Esther Ferrer