viernes, julio 31, 2009

A Voráxine, José Eustasio Rivera

Antes que me hubiera apasionado por mujer alguna, jugué mi corazón al azar y me lo ganó la Violencia. Con esta impresionante declaración comeza o mellor libro que cicais se escriba nunca sobre a crueldade do home e da natureza. Á Voráxine de Rivera cheguei da man de Javier Reverte, no seu extraordinario libro O río da desolación. Unha viaxe polo Amazonas. Era a lectura que acompañaba ao escritor-viaxeiro no seu periplo pola amazonía. As andanzas de Arturo Cova a través da selva é unha auténtica incursión no corazón das tebras. Terrorífico cadro da extrema crueldade do home contra sí mesmo a contra unha natureza de desprega todo o seu poder destructor. O xenocidio do Putumayo, as aberracións de asasinos empresarios caucheros como o tristemente célebre Arana poboan este cadro de pesadelo mediante unha riquísima prosa inzada de verbas autóctonas que otorgan ao relato unha verosimilitude insoportable da que temos que descansar a ratos. Xa lin o libro hai cousa dun ano, pero non podo esquecer esa sensación de febre e alucinación na que os personaxes se abandonan para non ser torturados pola inmensidade do poder destructor da selva.
Foto: A.B.B.

2 comentarios:

R.R. dijo...

(con asento cantinfleiro)¡Que bueno que volvieron!

xdr dijo...

A forma xenuina, ´que bueno que vinizte shéeeee !'