miércoles, noviembre 11, 2009

Terapia.


O psicólgo veña a facer preguntas estúpidas ¿que quere descubrir? pero se o levo escrito na cara, preguntoulle polas súas primeiras lembranzas, A. cóntame o teu primeiro recordo, unha lagartixa corría entre os meus pes pequechos e perdidos, e bágoas, desolación, frío...e logo un vello que sae dunha casoupa, máncame ao collerme e próeme ao bicarme coa súa barba, logo méteme na súa cova, si A. pero teus pais ¿onde andaban?, alí no río, e máis aló, C. e A. xogaban, non querían saber de min, eu ía dun lado a outro na procura de, tamén lembro, tómate o teu tempo A. reláxate, ollo o teu caderno, imaxino gráficos pretenciosos e sabiamente inútiles, o psicólogo veña a facer preguntas estúpidas, cóntollo M.? ¿cóntolle que non teño traumas? mellor erguerse e que se deite el aquí, si tamén lembro iso, si, si, houbo moitos episodios de violencia, e medo, sobre todo ao achegarse o nadal, ao achegarse unha data de celebración obrigada, pero logo coñecín a M., e bueno, creo que o pasado, unha película mal enfiada, pero eu estou aquí para que me explique por que son tan feliz, ¿que non hai test para iso?, vale, pois lembro, lembro...

Pista da imaxe: O Paseo, Marc Chagall

2 comentarios:

Ana Bande dijo...

la lexe!

mar de Lempicka dijo...

Bueno e iso de aí arriba, que é? Xa me esquecín do que ía comentar...


Canto lixo nesta vida, non me estrana que haxa tantos psicólogos.