Vin ás mellores mentes da miña xeración estourar de infelicidade por non ser quen de chorar a tempo.
Vin como os mozos traballaban arreo para mercar soños.
Vin aos pais pechar as portas aos fillos porque non eran quen de escoitalos.
Vexo medrar día a día ao Moloch no medio e medio das oficiñas.
Vin mendigar polas rúas aos replicantes na procura dunha mirada.
Vin afogados e suicidas que non atoparon moitas verbas nos diccionarios.
Vin antigas civilización sinalando a nada.
Vin poesía sen poetas.
Vin a uns valentes entrar no labirinto para loitar con cen tigres.
...
Prezado Apicultor, grazas pola recomendación, só me queda atopar a un nativo que me recite este maxistral poema ao xeito do A.G.
Vin como os mozos traballaban arreo para mercar soños.
Vin aos pais pechar as portas aos fillos porque non eran quen de escoitalos.
Vexo medrar día a día ao Moloch no medio e medio das oficiñas.
Vin mendigar polas rúas aos replicantes na procura dunha mirada.
Vin afogados e suicidas que non atoparon moitas verbas nos diccionarios.
Vin antigas civilización sinalando a nada.
Vin poesía sen poetas.
Vin a uns valentes entrar no labirinto para loitar con cen tigres.
...
Prezado Apicultor, grazas pola recomendación, só me queda atopar a un nativo que me recite este maxistral poema ao xeito do A.G.
7 comentarios:
A falta dun nativo en vivo e en directo, velaí ten ao actor italoamericano John Turturro recitando Howl.
Recíbao como un agasallo deste seu seguro servidor.
E aquí o propio Allen Ginsberg recitando tamén Howl.
And it's a hard, and it's a hard, and it's a hard, and it's a hard, and it's a hard raiiiiiiiiin, a-gonna fall.
A beat generation con todos os seus excesos/defectos, o de la highway 61 (número cabaístico) co seu Dylan de fondo sonoro... On the road again!
Sempre nómadas (no espazo, no tempo), sempre na viaxe, sempre de paso (aí nace o alarido: Howl).
Bueno, que conste que para Chiquito de la Highway 61 o alarido é JAARL, non Howl, pero en fin, que vale. E coidado co can.
Amiga Anabande, desque vostede deixou a tardiña cuveña os días fanse longos pero o blogue arde.
Prezado Arume, non foi para ben este cambio, voume dar un tempiño pero moito me temo que ei voltar para o meu querido recuncho. Apertas!
Publicar un comentario