Klimt, Raoul Ruiz

Moi recomendable esta película de Raoul Ruiz sobre este expresionante home que foi Gustav Klimt. Só que John Malkovich só pode facer de J.Malkovich, non da saído de sí mesmo este pedazo de actor, non me extraña que fixera aquela película tan orixiñal. A min tampouco me importaría ser J.M., co permiso de Harvey, ofcurs. Eu esperaba ver por aquí á inefable Alma, a Oskar Kokoschka pero non, a R.Ruiz céntrouse na cabeza de Klimt, nese mundo poboado de deliciosas mulleres espidas que podían ser unha e multiplicarse no seu maxín. ¿cantas Ledas eran? Klimt na procura da beleza, da verdade que sabe que non existe. Nin na Nuda Véritas, nin no seu espello. Klimt esnaquizando discursos, benvido ao deserto do real, Klimt. A túa irmá e a nai que tampouco te entenderon e eran espíritus tan atormentados coma o teu. As mulleres que che apaixoaban e acariñabas con ouro e pedrería. Klimt contra tanto prexuizo que non te deixaba pensar. Klimt tamén un xoguete entre as pernas das mulleres ¿E que fixo contigo o xenial Messerchsmidt? Non sabía que che tivese tanto xenio. Unha excelente escea que deixa patente a deliciosa loucura do que pasou a vida dicindo NON, menudo debía ser o Franz Xaver. Mirade a súa biografía e a súa obra, por favor. Impresionante. Por aquí anda tamén outro grande, Egon, o seu amigo e discípulo e tamén Loos, e toda a elite cultural da Viena avant a Secesión. Momentos de eclosión de artistas e obras que rachan con moito para inaugurar a liberdade das formas que xa non terá fin. Boa película.
Máis información: Crítica en Revista de Cine Mabuse, En Miradas de Cine En Blogdecine

Excelente páxina para coñecer e repasar a vida e obra de Klimt