Lembranza de Cuca Tovar.

Co gallo de lembrar á benquerida Cuca Tovar, ando estes días metida entre prensa vella e sentencias que falan duns oscurísimos anos oitenta nos que xs que tiñamos vintetantos viviamos no mundo feliz e superdemocrático que nos vendían os de sempre, os que, como agora, non queren remexer, non sexa que saia toda a merda que foron amoreando na corte da súa conciencia. En fin, que vos agasallo hoxe cun extracto da sentencia relativa á demanda que a compañeira de estudos Carmela lle puxo ao concello ourensán por negarlle a consulta do libro rexistro do Cemiterio de San Francisco co que pretendía facer un traballo de 5º curso de Xeografía e Historia. Velaquí as gloriosas verbas dun funcionario que debía de de ter praza ao carón de deuspadretodopoderoso:

"que desde luego con lo que no estoy de acuerdo es que se vaya a buscar exclusivamente datos de un período doloroso para España, como fue la época del 36...yo creo que es una etapa que tenemos que superar todos y olvidarnos de este tema y no seguir escarbando en algo que ya han pasado 50 años y un par de generaciones por medio...y en cuanto a la investigadora yo tengo mis dudas, todos sabemos quien es esa investigadora y prefiero no añadir más...a mi no me llegó su acreditación como investigadora, todos ustedes saben la militancia que tiene esa persona y lo lamento mucho pero po ahí, insisto, no entro".

Prezada Cuca, pasaron vinte anos e seguimos igual. Estou vendo a cara deses funcionarios poeirentos e fachendosos do seu montaraz analfabetismo fronte á beleza daquel teu sorriso de muller segura de sí mesma coma poucas. Eu, coma todxs xs mozxs daquela, perdía o cu por estar a carón desa xeración vósa que nos levaba só uns aniños pero que agochaba tanta sabedoría. Hoxe, de seguires entre nós, outro galo cantaría, seguro. Teríamos unha intelectual coma merecemos. Imaxino as noites que deixou de durmir a gusto aquel alcalde que afortunadamente quedou inhabilitado grazas a ti. Só pasaron vinte anos e xa ninguén lembra nada, Cuca, só unxs poucxs que che votaron unha man, outrxs que te votan en falta cando se fala de memoria histórica e algún funcionario que anda co estómago encollido pola teima esta de querer volver remexer no pasado, que así é como lle chaman a calquere intento de reconstrucción de feitos históricos que precisan ser coñecidos para logo ser analizados e estudados tamén para que non se repitan, se pode ser. Mais acouga, Cuca, hoxe terías case os mesmos atrancos para facer a túa tese. E non por muller e ademáis roxa como debeu pensar aquel alcalde, senón porque lamentablemente, os documentos que procurabas aínda non están no arquivo. E non porque non haxa arquiveiro, como che dicían daquela, que o hai e dos mellores que terá este noso falso reino de galicia, como ben sabes. Simplemente porque non os mandaron. E así, se non se coñecen ¿quen vai querer investigar sobre eles?

[Foto: Estado de parte da documentación do Concello de Ourense afortunadamente recuperada polo seu arquiveiro D.Francisco Espino. Fotografía da súa colección particular] Este post adícollo a P.E. aquel cuxa conta de correo é algo así coma sendeussenpatriaesenrei@nonseiqué (non premer na ligazón, pode estourar)

EN CASTELLANO