Saló ou os 120 días de Sodoma vs. Maciel e as súas 900 escravas....Deiteime logo de ver Saló e non sabía se aínda non espertara cando lía o asunto das 900 escravas de Maciel. Outra vez, México. Non, non é un monstro Maciel. Non nos trabuquemos, é só un home, como tantos de vós, pero este moito máis refinado. Velos como monstros é tomalos como accidentes, é desviar cobardemente a ollada. Cicais se nos poñemos a catro patas o vexamos un pouquiño máis claro. E ollo, non o digo só eu, tamén mo confirmou o filósofo, iso si, moi baixiño, case que nin entendía o que dicía. Grande Maciel, morriches de velliño ¿non? coma o outro. Tiveches todo o que querías, poder, cartos e nenos para darlle gusto ao teu corpo, e ao corpo de saberá o teu deus cantas sotanas como hai soltas polo mundo adiante. A Pasolini matárono por aquela película, fíxate ti, home, por imaxinar de mais, porque esas flores non son para os lúmpenes coma ti Piero, son para o Duque, o Obispo, o Maxistrado e o Presidente. Ah...parabéns Judith. Es valente. Cóidate e segue contándonos.
Las "religiosas" eran aisladas en el momento de su ingreso y sólo podían visitar a sus familias 15 días cada siete años y recibir una llamada telefónica al mes. Eso sí: sus padres podían visitarlas una vez al año. Las mujeres, que oficialmente pertenecían a la rama laica de la orden, Regnum Christi, eran reclutadas entre familias adineradas de España, México, EE UU, Francia, Italia, Alemania y Nueva Zelanda.Las consagradas debían ser "mujeres sonrientes, con buenos modales, de buena presencia y escasa formación cultural y religiosa", señala el periódico. Entre sus obligaciones, estaba la de "no criticar" jamás los actos de los directivos de la orden y delatar a quien lo hiciera. [El País]
No hay comentarios:
Publicar un comentario