Claire Goll, en vivo e en directo!

Fonte do video: Apostrophes "Et si nous parlions de quelques grands écrivains?" , emitido o 15.10.1976

Bernard Pivot: Claire Goll, poeta, novelista, periodista, ten 85 anos…podo dicilo porque a ela non lle incomoda que lle lembren a súa idade…naceu en Baviera, [interrompe Claire “en Munich”] en Munich, de pai xudeo...

Claire Goll: Non, prusiano. Bernard Pivot : Si, a medias.

Claire Goll: Prusiano, aristócrata e xudeo.

Bernard Pivot: Casou co poeta Ivan Goll, do que colleu o apelido e ven de publicar un libro autobiográfico titulado Á caza do vento. Debo dicir que menuda vida que ten vostede, non me aburrín ou lelo en momento ningún, ata me preguntei se sería certo o que lía ás veces. Volvín a moitos parágrafos que me deixaron abraiado. Pero imos falar de vostede e dos homes que coñeceu, e tamén das relaicións coa súa nai, a que di vostede que tentou matar, ¿es certo iso?

Claire Goll: Si, eu tiña entón dez anos. Rouboume a miña infancia, a miña adolescencia, era unha sádica que nos maltratou e nos pegou "a morte" a min e a meu irmán, meu pobre irmán, que me quería tantísimo, e que se suicidou aos dezaséis anosporque quería defenderme contra ela e seus golpes, si, evidentemente, a odio.

Bernard Pivot: Paréceme que amorea vostede unha xenreira moi grande, dende logo nunca vin tanto odio a unha nai en libro ningún, tendo en conta ademáis que a súa nai morreu nun campo de concentración.

Claire Goll: Tanto me ten.

Bernard Pivot: ¿élle indiferente?

Claire Goll: Vostede non leu aquela novela miña á que chamaron o Poil de carotte feminino ¿non si? Tituleino o Ceo roubado, e tratábase da miña infancia e adolescencia, alí falei polo miúdo dos métodos bárbaros da miña nai. Fixo que eu coñecese os campos de concentración con vinte anos de anticipación e a miña nai foi a primeira nazi que coñecín.

Bernard Pivot: Viviu vostede un grande amor co seu home Ivan Goll, un amor atormentado do que imos falar; quíxolle tanto que tamén estivo a piques de matalo, de feito disparoulle....

Claire Goll: [cun aceno de grande sorpresa] iso foi ao meu primeiro home.

Bernard Pivot: Ah ben, o primeiro, pero entón foi certo que lle disparou…

Claire Goll: Si, dispareille pero fallei, din na porta.

Bernard Pivot: Pero vostede é terrible, o di así tan tranquilamente no seu libro, como se fose algo normal.

Claire Goll: Pois claro, ¿Por que non? paréceme que a violencia é mellor que a serenidade.

Bernard Pivot: Falemos de Ivan Goll ¿Quen era Ivan Goll? ¿un poeta, un novelista?

Claire Goll: ¿Permíteme que lle diga algo? ¿sabe vostede que estou aquí en contra da miña vontade?

Bernard Pivot: ¿Ah si? ¡eu non a obliguei a vir!

Claire Goll: Negueime rotundamente a esta aparición e foi o meu encantador editor que insistiu, evidentemente el esta pensando na distribución dos seus libros, pero a min iso tenme sen coidado, eu non son un artigo publicitario sometido á mendicidade dun comerciante que me emprega indisimuladamente para vender seu producto, negueime totalmente, pero estou finalmente aquí, pero pola súa causa.

Bernard Pivot: Cicais entón lle faltou un pouco de carácter para dicir que non, deduzo…. sobre vostede hai na colección X un libro e tamén sobre seu home, pero este xa non se pode atopar, está esgotado…pertence vostede a unha familia de poetas, con Goll, que por certo era un home…

Claire Goll:…era un deses xudeus mesiánicos, un home duhna grande beleza, un home que me educou, me criou, recoñecín nel todo o que su fun, e todo o que son débollo a el. Bernard Pivot: Era muy entregado para con otros escritores, ud. cuenta que…

Claire Goll: Si, ha hecho mucho por Sir John Perce, lo ha lanzado en América, en su revista “Hemisphère” ha publicado “Exil”, ha lanzado….

Grazas as miñas amigüiñas Marián e Marifló!