martes, septiembre 08, 2009

Ya no quedan piratones....

Gustoulle velo alí na escalinata da facultade tranquilamente lendo o xornal mentra ela se afacía á cidade na que quería vivir, pensou que era unha ocasión de poñerse ao día co seu tempo e que cicais ata podía ser boa cousa namorarse dun home tranquilo que a faría esquecer algún erro prolongado, el non repararía nela en moito tempo, xusto o preciso para que cada un debuxase camiños de seu que certo día celebrarían con pouquísimas verbas e un par de acenos. Ela debecía por fuchicar neses petos esgazados que degoiraban larpeiradas tan saborosas como inútiles. Cando atopou aquel sinxelo papeliño coas verbas do poeta atopou a clave da felicidade.

1 comentario:

legnaresa dijo...

Os Piratones de Tovar seguen navegando polos 7 mares de cor azul de Toquinho. Espero que lle dure a Acuarela tanto como o papeliño que ilustra o relato, coas súas enrugas e con regusto a papel vello con rebarbas de colausura baixo peto.A Olivetti seica tamén fixo un bo traballo .
Siga vuesa merçe, pirata de alturas,desenvaiñando a súa espada na procura do berro final: "Touché".