Marca de agua de Joseph Brodsky

"En este lugar puede derramarse una lágrima en distintas ocasiones. Asumiendo que la belleza consiste en la distribución de la luz en la forma que más agrada a la retina, una lágrima es el reconocimiento, tanto de la retina como de la lágrima, de su incapacidad de retener la belleza..."

Xa hai moito que devezo por visitar Venecia, por moitísimas razóns, a principal seguramente sexa o afundimento que a fai víctima do destino da Atlántida. Venecia semella o reloxo do mundo; do mesmo xeito que sabemos do movemento das súas agullas, coñecemos tamén o ata agora irremediable movemento desta cidade, só que neste é moito máis arrepiante porque se trata dunha viaxe sen volta.

Mentres non chega o momento, vou coleccionando sensacións alleas, e neste libriño Joseph Brodsky agasállanos cunha morea delas. Podía telas escrito Thomas Mann, só tiña que mudar de estación na que se desenvolve Muerte en Venecia. A sensación de afogamento que atormentaba a Aschenbach tiña a súa orixe na presión social que lle impedía ceibar os seus sentimentos, sobre todo o seu amor pola beleza, é dicir por Tadzio, pero tamén estaba ese ambiente abafante por mor da peste e a calor. En Marca de Agua Brodsky, autor e personaxe, ven simplemente para estar, para traballar, pero a cidade está sempre aí, con tódalas súas armas, a auga, os reflexos, os perfís, a néboa, as contraventás, a laguna, os commendatori, a acqua alta, as trattorias, os putti, as calellas, a luz do inverno, as máscaras....un exército que parece cinguilo e de cuxo cerco se resistirá sempre a saír.