Blog de Ana B. Bande

Hai cincocentos anos un só home, coma este, tamén baixo a enorme presión dunha descomunal folla en blanco. Os medos debían de ser os mesmos. Mentres subían as estadas cismaban no comportamento dos pigmentos. Volverán a subir moitas veces para tocar a superficie misteriosamente acromática deste deserto artificial e volverán desconfiar das materias primas. ¿cantas horas deitados no chan imaxinando composicións e formas de contino rexeitadas por ser atrevidas de máis ou descaradamente hipócritas?
Dous artistas xeniais que precisamente por ser quen de facer obras grandiosas coñecen e loitan contra as limitacións do home.

-¿aínda no hai tecnoloxías para fixar a grandiosidade destas imaxes que constrúe a miña mente?

-¡que tremenda ignorancia a miña ao porme á disposición destes príncipes que pretenden dirixir o pensamento dos homes durante centos de xeracións!