Estou segura, xa todo foi pensado e ata dito nalgures. Hoxe pensaba eu mentres premía o número 4 do meu ascensor que...moralmente falando, casi é tan malo sentirse culpable sin ter feito nada concreto como sentirse libre de toda culpa cando se é realmente culpable de algo...exactamente, verba por verba o que escribiu H.A. (2004:433) hai máis de corenta anos, segundo lin esta mesma noite. Así que satisfeita de ter pensamentos de altura quedo tranquila ollando o mar dende esta glamurosa terraza.
Foto: A.B.B. en Baiona.
.jpg)
.jpg)
4 comentarios:
os seus pensamentos, miña señora, sempre lle foron de altura!
fermosa foto
Sí, sí, pero o carallo para os que estudiamos en colexio de curas é cando te sintes culpable e aínda por riba "te puedes quedar ciego" coas túas accións...
grazas Belukiña, o de señora chegouma a alma, serio...
canciño, déixese de caralladas e volva ao redil que senón sempre falan os mesmos. Bicazo!
Vexo moitos "catros" nesta entrada.
Non teño motivos para dudar da súa palabra, pero seguro que a foto é en Baiona?. E que eu xuraría ter visto esa gaivota en Oia...
Publicar un comentario