viernes, agosto 18, 2006

Verbas de García Lorca...

(Foto: Blanco Amor)

Yo sé poco, apenas sé -me acuerdo de estos versos

de Pablo Neruda- pero en este mundo yo siempre

soy y seré partidario de los pobres.

Yo siempre seré partidario de los que no tienen nada
y hasta la tranquilidad de la nada se le niega.
Nosotros, me refiero a los hombres
de significación intelectual
y educados en el ambiente medio de las clases
que podemos llamar acomodadas,
estamos llamados al sacrificio. Aceptémoslo.
En el mundo ya no luchan fuerzas humanas, sino telúricas.
A mí me ponen en una balanza el resultado de esta lucha:
aquí tu dolor y tu sacrifio, y aquí la justicia para todos,
aún con la angustia del tránsito hacia un futuro
que se presenta, pero que se desconoce y
descargo el puño con toda mi fuerza en
este último platillo.

Estiven hai pouco en Granada, e recollín estas palabras na exposición "Lorca: Ojo con la Memoria" na fermosísima Casa de los Tiros. Fixéronme reflexionar unha vez máis sobre a desgracia de non contar con persoas así nos nosos días...xente con personalidade e con valentía para ofrecer alternativas aos problemas...e así estamos, moralmente en estado vexetativo, pero iso si, sempre políticamente correctos.
Tamén estiven na Casa Museo (¿?) de García Lorca, e menuda decepción; teñen unha especie de santuario onde puidemos admirar a "auténtica" vaixela, a "auténtica" mesa onde escribiu as súas obras, os "auténticos" títulos da súa nai, o "auténtico" piano, pero asegúrovos que cando saímos a milla filla non tiña máis idea de García Lorca da que eu lle contara antes. Unha mágoa.
Por certo, a foto de Federico coa nai, que está na casa, foi feita por Blanco Amor co que mantivo unha relación de colaboración e amistade moi intensa.
Letra pequena: Hai abondosa documentación sobre esto no arquivo da Deputación de Ourense, pero moi ben custodiada por un cancerbeiro que xa ten experiencia como arquiveiro eclesiástico, xa sabedes...

No hay comentarios: