Allegro ma non troppo
manancial de tonalidades
intervalo forte fortissimo
contrapunto das idades
troiana contemporánea
labiríntica armonía
blefarite de bágoas
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
DUVI Diario da Universidade de Vigo
Rosa Chacel
Ana Bande: Rosa Chacel y sus posibilidades. REI
Revista de Escritoras Ibéricas
Más que recomendado
Recomendado. Anne Carsos
Recomendado
Paul Preciado. Un apartamento en Urano
Se nos fue Paca Aguirre
Recomendación. Victorina Durán
Recomentado. Silvia Federici
Recomendación. M.Zambrano.
Hacia un saber sobre el alma, María Zambrano
Recomendación. H. Arendt
Ensayos.
Recomendación. Iris Murdoch
La soberanía del Bien, Iris Murdoch
Recomendación. J.A.Valente
José Ángel Valente, El ángel de la creación.
Kkein, Naomi. Decir NO no basta
Garcés, Marina
Filosofía inacabada. Próximamente
Próximamente. Debatiendo con Piketty
Heather Bousey. Una interpretación feminista del capitalismo patrimonial
Victoria Kent y Louise Crane en Nueva York. Un exilio compartido
La Sinrazón, Rosa Chacel
Elena Garro.
Memorias de España 1937
Blog de J.P. Quiñonero
collage. Ana B.Bande
V i si i t a o b l i g a d a
Inconmensurable blog
A ti.
CONCERTO ORQUSTA CLÁSICA DE VIGO
Deseño gráfico Alma Bande
LIBRO EN VENTA
contactar vía mail
Owen Jones. Chavs.La demonización de la clase obrera
La guerra no tiene rostro de mujer
J.Butler. Marcos de guerra
Meus blogs
ESTADO:_CRITICO_
Mostra de Libros sobre a Crise
Niketche, Paulina Chiziane
A busca perdida das especies.
.jpg)
El subrayado es mío. Nina Berberova
.jpg)
Liudmila Ulitskaya
¿Dónde está mi tribu?, Carolina del Olmo
Por el acceso a la información
¡apoya esta imprescindible iniciativa!
E Madrid, e Castellón, e Teruel....
IBSN
5 comentarios:
Incrible: pese ó edificio do fondo a foto é fermosa (coma a moza). Iso si, cada día escribe vostede máis raro.
Uansaguéndeseim
O turrón de sempre é duro como o era o chocolate chaparro de toda a vida, duro e doce, duro e quente. Unha mestura para ser algo novo.Non é unha invención, e froito dun traballo e as veces, o froito pode saber amargo como as veces resulta o turrón non nadal. Se vostede foi a autora da foto e ben probable que as columnas do fondo sexan parte do seu retrato. A outra parte debe ser a moza que porta o instrumento. Unha foto ben preciosa.
anónimoguan,
o edificio do fondo é o pazo da opera da coru..e non é tan raro, só ten que ler atentamente e prestar atención ao título do post, si, a moza e ben fermosa.
anonimochu,
yes-it-is, grazas, efectiviguarder, o horripilante edificio do fondo é un autorretrato, ja..ja..agardo que caduque en 3..2..1..
Sei, sei, xoguei moito na canteira previa ó horripilante edificio e xusto no auditorio ó aire libre que hai enriba del; e sei que o retrato é pola boa nova, pero pese a todo a moza segue sendo fermosa coma a nai que a pariu, a foto boa e o edificio horrible.
Moito paço de congresos e moita leria, pero este que escribe recorreu a antiga canteira co seus condiscípulos e o profesor de xeoloxía, tratando de identificar feldespatos, micas e outras líticas formacións mesturadas coas rás, batracios que daquela aínda había onde hoxe pousan os seus cuíños as señoras da Coru afeccionadas ou seareiras ó bel canto...
Falando de escribir raro, esquecéuche dicir, Aninha, que as chamizclas pendulleiras não reirizan nos chinfoinos. Dígocho porque eu seino de boa tinta: contóumo Forges.
Bicos, apertas et lambetadas!
Publicar un comentario