Disparei de aquí
Robert The, The Medium
Esta obra de Robert The sintetiza maxistralmente aquela idea de McLuhan -cada vez que escribo ou pronuncio este nome imaxino que se me vai aparecer en persoa para botar por terra todo o que digo, como naquela escea memorable de Annie Hall- sobre a identidade de medio e mensaxe. O tratamento da noticia do asasinato de Ben Laden, á marxe de calquera ¿escrúpulo lle chaman? que a ollos dos ianques opoñemos os inocentes europeos a calquera acto de violencia de estado, é, digamos o paradigma do postmacluhanismo. Cando o intelectual despexou de entre a selva de intereses mediáticos o cerne da cuestión con aquilo de ¡ollo! o que nos contan non é o importante, o impotante é o poder do medio para modificar o curso e funcionamento das relacións humanas, non imaxinou o grado de desvergonza global que acadarían non xa os medios como axentes ao servizo do poder, senón o gobernos máis aparentemente democrático do mundo mundial. Pero é que ademáis como criticar aos ianquis é un clásico totalmente demodée nin lexitimidade moral ten unha para rexeitar uns modos operandi nas relacións internacionais que copian cunha perfección demasiado sospeitosa as prácticas máis infames da peor mafia ou grupo terrorista coñecido ou por coñecer. É moi esclarecedor, neste senso, botar unha ollada á famosa doutrina do Shock de Naomi Klein para convencer aos reticentes desto que digo. Nesta contorna de sinistralidade tamén global é todo tan desacougantemente sinxelo como para que ocorra calquera cousa, e todo isto sen medo, coa tranquilidade de sentírmonos os cidadáns máis xenerosamente tratados pola historia e gloriosamente celebrados diariamente como consumidores de absolutamente todo o que invente o revirado monstro do capitalismo desocontrolado, que por certo, vai camiño de ser beatificado ao Ioannes Paulus Secundus Magnus modus. Manda truco.
1 comentario:
¡Veña! Máis polvo á feira.
Paco E.
Publicar un comentario