O labirinto de Gonzalo Anes

Leonora Carrington, El laberinto
Levo días na procura dalgunha análise medianamente seria do movemento 15M pero non teño ningunha sorte. É verdade que no momento de máxima actualidade a prudencia -prima carnal da covardía- obriga a especialistas a manterse fóra da liña de exclusión. Opinar é un deporte de risco ata para os afoutos profesionais da pluma que asinan columnas just in time ou incluso antes de que "suceda" o titular. Diría eu que unha das múltiples caras do irregular poliedro do 15M -e das máis interesantes- foi a inoportuna espontaneidade que provocou e segue provocando nesa caste sacerdotal de tan longa tradición demócrata -os oráculos foron para os gregos tan importantes coma seu sistema de organización política- que son os "creadores de opinión", aos que coa benevolencia -prima segunda da ignorancia- do obediente cidadán democrático convidamos a instalarse para sempre entre nós. Pois ben, nesa procura case desesperada dunha análise esclarecedora decidín acudir á Pitia, como boa cidadá ben educada e incluso cunha formación diría eu altamente especializada no relativo ao manexo das fontes orixinarias. Por profesión e por devoción fun á morada do sabio e a súa mensaxe foi unha sinxela e determinante sentenza: El movimiento 15-M solo será una anécdota en los libros de Historia. Gonzalo Anes, dixit. Nin a Sibila de Cumas podía fornecerme dunha tranquilidade maior para a miña impertinente curiosidade. Aínda me explicou máis este enviado de Atenea. Dixo que -referíndose aos indignados- denotan una formación muy deficiente y muy pocas posibilidades de entender el mundo en el que viven. Ao comezo non entendín, confésoo. Foi coma se o fontaneiro que me ven de instalar a grifería me viñera botar en cara a mala calidade da instalación. Ou peor aínda. Coma se antes de comezar a arranxar a avaría me adiantase que a cousa ía quedar moito peor. Admito incluso que viñen cara o choio coa indignación dunha crente que no canto dunha hostia recibiu unha roda de cogombro. Entón miña sufrida compañeira amosoume unha noticia de El País, pedindo disculpas por anticipado, of course, porque me quere moito e é educádisima. Díxome, ¿falas deste Gonzalo Anes? Si falaba, si. ¡Como está a profesión, gensantísima! É que é abrir a cancela e vírseche enrriba todo o po histórico amoreado en trinta tomos do non tan mal historiador, por non dicir valeroso e moderado.

Grazas Geles, pero case prefiro que me leas o conto da Caperucita Antivermella nestas marabillosas sobremesas que compartimos.