A foda máis divertida.

Poucas veces ó fotoxornalismo nos agasalla con instantáneas tan reveladoramente divertidas como esta. Ese día seica non choveu en Londres e tampouco en Portonovo. O fallo metereolóxico foi tan global como a boda do século. Pero a vila mariñeira amosou moita máis obediencia aos predictor weather que os incorrixibles hooligans que fixeron caso omiso de canto neboeiro ameazaba con sobrevolar a city e ateigaron rúas e prazas para seren os extras que a súa raíña lles solicita de cando en vez. Así que a mañá do sábado sentei nunha baleira terraza de verán disposta para disfrutar en exclusividade da fermosa e desértica praia de Baltar e de todos os xornais do día. En canto abrín El País e apareceu esta foto non puiden nin quixen evitar unha gargallada acorde coas badaladas da misa de doce. Incomprensiblemente o pe de páxina falaba dunha boda e non mencionaba nada dunha reposición da película do exorcista. Síntoo, pero foi o que pensei. Logo dixéronme do da boda e claro, quen se ía fixar nesta pobre criatura que sen querer estaba ahí sen querer. Porque está claro que querer non quería. Alguén terá que explicarlle a esta meniña por que demo a tiveron que meter nese fregado. Por qué tivo que aturar tanto asubío ou por que a atormentaron todo o santo día con esa coroa ¿de espiñas?. A min como contrapunto a tanta paiasada paréceme moi coherente o aceno de sinceiro rexeitamento que amosa a criatura. Pobre.