Ceo sobre Berlín

Co tempo
meus oíntes fixéronse lectores
e xa non sentan nun coro
senón sós
e xa non saben nada un do outro
son un ancián coa voz rota
pero a historia rexorde todavía dende o máis profundo
e a miña boca entreaberta
repite con esforzo
cun fío de voz
unha liturxia á que ninguén precisa ser convidado á inauguración
o mesmo que o significado das verbas e das frases.