Para Asia

Tamara de Lempicka, La tunique rose, 1927.

lustro
jestem zaczadzona pięknem mojego ciała.
patrizyłam dzisiaj na siebie twoimi oczyma. odkryłlam
miękkie zagięcie ramion znużoną okrągłość piersi które
chcą spać i powoli na przekór sobie staczają się w dół.
moje nogi rozchylające się oddające bezmiernie aż pó
krańce których nie ma to co jest mną i poza mną
pulsuje w każdym liściu w każdej kropli deszczu.
widziałam się jak gdyby poprzez szkło w twoich oczach
patrzących na mnie czułąm twoje ręce na ciepłej napiętej
skórze moich ud I posłuszna twojemu rozkazowi
stałam naga naprzeiciw wielkiego lustra a potem
zaslonilam ozcy twoje zwby nie widziec i nie czuc
samotności mojego rozkwitłego tobą ciała.

Halina Poświatwska (1935, Czestochowa-1967, Cracóvia)