A todos os Peralejos....(I)

Sempre xenial Forges

Toda unha vida para viaxar e adicarse á folganza programada a conciencia. En tempo de traballo, claro. Un non tería gastado tanto papel-cervexa mercando as preguntas do examen para logo esgotarse nas absurdas e cansadas tarefas que calquera matado deses que estudaron para a súa "deposición" como deus manda pode desempeñar de xeito tan doado e submiso. Xa hai tempo que nas oficiñas, despachos, negociados e outras tobeiras ás que se accede por "deposición", están cheas de mediocres fracasados que non poderían nunca acceder pola porta dianteira a un bocado da saborosa oferta pública de emprego. De non existir o sistema do butrón, nin pensar na posibilidade de manter unha familia, pagar a universidade dos fillos, facerse unha chabola no campo ou coñecer eses lugares marabillosos que saen nas súas series preferidas tipo "illa dos famosos", "supervivientes", etc. Non, estes non puxeron de saldo a pouca conciencia que lles quedou como patrimonio intelectual da época universitaria, para logo suar a gota gorda. E véndense a cualquera coa única condición de que estén arriba repartindo postos vitalicios. Logo, adoptan o ideario -incompleto, por suposto, tampouco se van inmolar- de asociaciones marcadamente "progres". ¿como desconfiar dun nacionalista que ven traballar con esas camisetas reveindicativas de noso máis profundo acervo cultural? ¿como desconfiar dunha feminista que viste e calza de cor lila e decora as súas lapelas con todas esas chapas multicolores que acreditan unha puntual asistencia a tódalas las "manifas" existentes? ¿e esoutro que arranxa os problemas do ordenador a unha velocidade de vértigo? ¿como imos pensar mal de xente tan reveindicativa, solidaria, e ata anarquista con tarxeta? Satisfaceme moito criticalos no medio dunha incomprensión xeral que ten unha explicación tan doada como repugnante. É un intento desesperado para que xa se vaian decatando de que non xogo na súa división. Un día na rutina de traballo desta privilegiada caste de lacazáns con título e pedigree é para deixar pampo ao máis espelido. No me estraña nada que estes figurantes sexan tantas veces o obxectivo da maioría dos caricaturistas e debuxantes dos bandas deseñadas máis cómicas dos nosos medios. Non vou escribir máis por hoxe, que ben sei o que aburre a letra impresa a estes elementos e quero que me lean a fondo. Imos deixalo por hoxe que tempo haberá para espelirse logo dun carnaval onde o máis pailoco disfrazado de técnico tenta explicarnos a lei da relatividade.